Ev.-luth. Kirchengemeinde St.-Jürgen Holtrop

4. Advent 2021, platt, to Mitfiern                                                           

4. Advent- all 4 Keersen up Kranz strahlen. Up Handyfotos kann dat laaten as `n Füür.  Dat groode Fest kummt dichter bi, un dormit noch mehr Lucht. De Böskupp van disse Sönndag is: Grood Freud! Abers bevör wi sowiet sünt, beleben wi erst de lütjeste Dag un de langste Nacht in `t heele Johr- jüst `t minnste Lucht - an d´ 21. Dezember.  Dat is ok de Dag van de Apostel Thomas. De good Mann lernen wi vandaag ´n bietje beter kennen. He hett `n bült mit Wiehnachten to daan, wenn he ok kien Engel weest hett. … Wi  hebbt in Kark weer fein Musik, de Helga Bruns van Wiesmoor för uns maken deit. Dor freu ik mi all up. Min  Moder un ik (C. de Boer) vertreden `d Gemeen bi `t Singen. Mit dat Corona- Wark löppt dat so as bitlang  ok: AHA un anschrieven; so is för d` Sekerheid sörgt.                                                       

Beden: Uns Heiland, to geern willt wi nu blied wesen, all Daag `n bietjet mehr, bit denn to Wiehnachten de grood Freud kummt. Mennig een fallt dat stuur. To vööl is anners as `t immer west hett. Man as du up Welt kamen büst, weer `t ok nich all moj. Dien Moder harr`t nich eenfach, un mennig Lü damals weren ook leep bedröövt. Denn büst du kamen un hest her doch blied maakt. Schenk uns dat ok vantjohr. Amen                                                  

De Geschicht ut Joh 20, (19) 24 - 29  Jesus sien Jüngers weren `s abends bin’anner. Se harren `d Dören dicht ut Nood, man Jesus kwem so middent  tüschen her. „Free mit jo!“ sä he un wiesde her sien Wunden an Hannen un an `d Sied över`d Hüft. 24 Man een van her,Thomas de Twilling, weer d´nich mit bi. 25 Do säen de anner Jüngers an hum: „Wi hebbent uns Heer sehn!“ Man he sä an her: „Wenn ik nich de Locken van de Spiekers in sien Hannen seech un mien Fingers nich in all sin Wunnen drücken do, kann ik `t nich löven.“   26 Acht Daag later satten de Jüngers weer bi verschloten Dören, un Thomas weer bi her. Do kwem Jesus weer middent tüschen her un sä: „Free mit jo!“  27 Dornaa sä he an Thomas: „Lang mi dien Finger un kiek up mien Hannen un reck dien Hand naa mi he nun legg her up mien wund Sied un wees nich so ohn Löv; vertroo mi!“ 28 Do sä Thomas an hum : „Mien Heer un mien Gott!“  29 Un Jesus sä an hum: „Nu hest du mi sehn, un dorum lövst du? De sünt selig, de löven un vertroon ohn D´rupkieken!“

Vantjohr is de 4. Advent froh in Tied. Wiehnachten is erst anner Weekenenn. Wi luurn d`rup, dat `t weer alles strahlen deit, so as all Johr. Man noch is `t nich so wiet. Aber laat uns mal so daan, as weeren wi twee Daag wieder. Denn ännert sük all wat, un dat föhrt naa `d Fest hen.   

Naa de lütjeste Dag an `d up de 21. Dezember fangen de ruug Nachten an.  Man wo `t up ankummt: Wi hebbt denn all Dag mehr Lucht, so lang as `n Hahn kreiht.  De Tied hett sük dreiht, `t  strahlend Fest kummt gau, un denn dat nee Johr. Un disse lütjeste Dag mit de langste Nacht hett `n Naam. Dat is de Thomas- Dag. Vör 50, 60 Johr sünt ´n bült Kinner „Thomas“ nöömt worden;  in Dütskland sünd de ‚Thomas  Müllers‘(!) an 1. Stee.. 

Is ok `n feinen Naam, blot sünnerbor is: An sük is dat `n Binaam. So as de Jan Dieken Jannssens  van  Holtrop gries Jan D. un rood Jan D. heeten deen, umdat man her unnerscheeden kunn. Un „Thomas“ bedütt „de Dübbelde“ off „Twilling“. Dat sall de Binaam van Jesus sin Fründ un Jünger west hebben, de an sük Judas heeten hett – de anner Judas hett Jesus verraden un weer dorum „Judas de Verräter“.   

Wi weeten dat nich 100 %ig.  Up jeden Fall weer  Judas de Thomas off eenfach Thomas `n besünner Kaliber. Immer fung he an fragen, wenn he sük nich seker weer.  Wenn Jesus hum denn övertügt harr – van annern leet Thomas sük nix seggen – denn gung  he full dorvör. He weer ok för un mit Jesus stürven, un he hett sük van hum de Padd wiesen laaten. Un as Thomas mit sien Haand ‚begrepen‘ harr, dat Jesus ut Graff upstahn weer un leben dee, do hett he alles för hum daan. `T word vertellt, dat he naa Indien fohren is un dor `d Minsken van Jesus vertellt hett. Un Thomas hett `n heel bült van Jesus sien Woor- den inhollen un wiedervertellt. Dat wurr  later ok as  „Thomasevan- gelium“ van maakt.                                                                                        

 Thomas weer  ´n Minsk, de sük dreiht hett. Eerst kunn he nich faaten un löven, dat Jesus leven dee, bit he `t sülst „begrepen“ = anfaat` hett. Wi hebbent de Geschicht hört. He kunn ok eerst nich verstahn, wor he hengahn un  wat he daan sull. Man denn wuss he: Jesus is mien Padd, he föhrt mi dör `t Lebend dorhen, wor ik wat Goods daan kann. „Wiederloopen un nix fasthollen – so sallt ji leben“ sall Jesus an Thomas seggt hebben. Thomas harr in de düsterste Sett van sien Lebend `n groot Lucht sehn, so as „dat Volk, dat in Düstern löppt.“ So as de Sünn van Ostern, de över dat löss Graff schienen deit, wor de Dood nich mehr to finnen is. He un sien Frünn weren all bang um her Lebend, bit se Jesus to sehn kregen.  Thomas weer nich de Eenzigste, de twiefeln dee. Aber hum lagg  leep vööl an Jesus. Thomas wull geern löven. Jesus hett dat wusst un is up hum alleen daalgahn. Un Thomas hett sük dreiht uun is up disse Kurs bleven, so as de Sünn bi Winterdag naa `d 21. Dezember bit Wiehnachten un anner Johr all hooger stiggt.  Thomas weer övertügt, dat Jesus von Gott as ´n Minsch in disse Welt kummt un dat sien Riek un Wark all hier bi uns is. Wovööl Minsken muchen dat ok geern löven  man willt sük dat nich ingestahn! Thomas weer nich so bang. He wull dat spüren, to kennen un to faaten kriegen. Dat is hum vergünnt worden. He hett de lebennige Jesus anröögt  - un de hum. 

Thomas hett för disse Minske un Gott JX leevt, un he sall för hum ok stürven wesen. Ik meen ok all Johr: Nu word `t all anners. Vantjohr denk ik:  Wi kriegt `n neen Regierung, Corona geiht ok irgendwenne ok  vörbi– un Wieh- nachten is nich mehr wied. Denn word `t all good, denn kummt weer mehr Lucht in uns düster Dagen. Dat much ik geern, dat is mien Lengen, ok wenn ik dor meesttieden gor nich so över naadenken do. Faken beleev ik dat denn doch anners. `T hört wat to, dat ´t mit Wiehnachten, naa de lang Nacht, all anners un moj word. Hett dat överhoopt all mal so west? ….… Un worum nich? Gott sien Söhn is doch kamen! 

Twiefel ik dor denn an? Ja, mutt woll. Wenn ik `t Twie- feln achter mi laaten un dat so begriepen kunn un wull as Thomas – wat kunn dat doch naaderhand `n moj un beter Lebend wesen! 

 

´n mojen Tied to Besinnen un `n fein Fest wünsch ik jo! 

Jo Prädikantin Dr. Christiane de Boer

 

Nu kummt bold de goode Tied, 

Gott kummt up de Eer daal, 

kummt bi Minsken wiet un sied, 

Free, de is nu över all. Free, de is nu över all.                

2 Harder, König, Groot un Lütt,  Kranke un Gesunne,  

Arm un Riek röppt he to sick,  

freut jo up de Stunne. freut jo up de Stunne.

1 Nu juucht de Heer to Ehren in disse Gnaadentied, laat uns sien Looff vermehren; nu is dat bold so wiet. De Heer kummt un maakt lecht uns heel arm Minschenlebend, he will sien Gnaad uns geven, dat Bös`verlüst sien Recht.                                                                                                                          

3 He will kien Macht un Ehren  för sük in in uns arm Welt.  He will dat Heil vermehren, dat för us is bestellt.  In' Himmel steiht sien Thron, hier is he bloot Gott sien Knecht, wat Gott, de Herr, will in sien Recht, mutt he an't Krüz bestaahn.                                                                                                                               

5 Ji armen Minschenkinner  in disse swaare Tied, de Herr will doch nich minner  jo helpen wied un sied.  Hoolt fast an' Glöwensmoot,  laat luut jo Leeder klingen, de Heer de Ehr to bringen, he is dat hoogste Goot.